نمونه های ساقه گیاه آفتابگردان از مناطق بهشهر و نکا جمع آوری شد. میانگین کلی طول، قطر و ضخامت دیواره سلولی الیاف ساقه به ترتیب 0.958 میلی متر، 23.605 و 5.927 میکرومتر اندازه گیری شد. ترکیب شیمیایی شامل میزان سلولز، لیگنین، خاکستر، مواد استخراجی و مواد محلول در سود 1 درصد در ساقه با مغز به ترتیب 39.93، 22.24، 12.49، 4.92 و 36.10 درصد و در ساقه بدون مغز به ترتیب 47.37، 21.20، 7.50، 3.61 و 34.00 درصد اندازه گیری شد. پخت بهینه در بازده 43.80 درصد و عدد کاپای 82.55 با شرایط 20 درصد مواد شیمیایی بر مبنای اکسید سدیم با حداکثر دمای پخت 170 درجه سانتی گراد و زمان پخت 180 دقیقه انتخاب گردید. سپس پالایش خمیر تا دو درجه روانی 372 و 328 میلی لیتر (CSF) )به ترتیب با تعداد دورهای پالایشگر PFI، 150 و 500) انجام گرفت. از هر دو خمیر، کاغذ دست ساز با وزن پایه gr/m2 127 تهیه و خصوصیات فیزیکی و ویژگی های مقاومتی آن اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل آماری نتایج این اندازه گیری ها حاکی از آن است که کاغذ حاصل از خمیر NSSC ساقه آفتابگردان با درجه روانی 328 میلی لیتر (CSF) به جز شاخص مقاومت به ترکیدن دارای خواص فیزیکی و ویژگی های مقاومتی کاملا برتر نسبت به خمیر NSSC پهن برگان تولید کارخانه چوب و کاغذ مازندران می باشد. کاغذ حاصل از خمیر NSSC ساقه آفتابگردان با درجه روانی 372 میلی لیتر نیز دارای خواص فیزیکی و ویژگی های مقاومتی (به جز شاخص مقاومت به ترکیدن) مشابه با کاغذ تهیه شده از خمیر NSSC کارخانه بوده است.

با انجام پخت های مختلف آزمایشگاهی از خرده چوب های تهیه شده از ساقه آفتابگردان به روش NSSC، پخت بهینه در بازده 43.8 درصد و عدد کاپای 82.6 تحت شرایط 20 درصد مواد شیمیایی بر مبنای اکسید سدیم، زمان پخت 180 دقیقه و دمای حداکثر 170 درجه سانتیگراد انتخاب گردید. پالایش خمیرها تا رسیدن به درجات روانی 328 و 372 میلی لیتر (CSF) به ترتیب با تعدادی دوزهای پالایشگر PFI، 150 و 500 انجام گرفت. از هر دو خمیر در سه سطح 1، 20 و 30 درصد به صورت مخلوط با خمیر NSSC کارخانه چوب و کاغذ مازندران، کاغذ دست ساز استاندارد با وزن پایه 127gr/m2 تهیه و خصوصیات فیزیکی و ویژگی های مقاومتی اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل آماری نتایج نشان می دهد که می توان تا سطح 30 درصد از خمیر آفتابگردان با درجه روانی 328 میلی لیتر به طور مخلوط با خمیر کاغذ NSSC کارخانه چوب و کاغذ مازندران در ساخت کاغذ فلوتینگ استفاده کرد. همچنین نتایج نشان داده است که خمیر NSSC ساقه آفتابگردان با درجه روانی 372 میلی لیتر، در صورت افزودن 5 درصد خمیرالیاف بلند، تا سطح 30 درصد قابل جایگزینی با خمیر NSSC کارخانه است.

زمینه و هدف: در ساعت 5:30 صبح روز پنجم دی ماه سال 1382 (26 دسامبر 2003) زلزله ای هولناک با قدرت 5.7 در مقیاس ریشتر در جنوب کرمان، در شهرستان بم روی داد که حدود 80 هزار کشته و زخمی بر جای گذاشت.بیمارستان الزاهرا (س) شهر اصفهان به عنوان یکی از مراکز ارجاع مصدومان این حادثه پذیرای حدود 255 بیمار بود که از این تعداد 20 نفر به علت صدمات نسج نرم در اندام های تحتانی و فوقانی تحت عمل فاشیوتومی اندام قرار گرفتند. این بیماران از نظر وضعیت عمومی و شرایط بالینی، وضعیت مدیکال بررسی شدند. هدف از انجام این مطالعه بررسی عوارض و سرانجام اندام در بیماران فاشیوتومی شده می باشد.مواد و روش ها: از 255 بیمار زلزله زده ای که به بیمارستان الزهرا (س) ارجاع داده شدند، در 20 بیمار به Crush Syndrome در 26 اندام فاشیوتومی انجام شد و این بیماران در طی مدت 24 ماه تحت پیگیری مناسب قرار گرفتند. در این بیماران اندام ها در دراز مدت از نظر عملکرد حسی و حرکتی و دامنه حرکات مفصلی بررسی شدند.یافته ها: کلیه بیماران مورد مطالعه بعد از 24 ماه از حادثه قادر به راه رفتن در اندام گرفتار در حد قابل قبول بودند. در 7 بیمار (11 اندام) حس اندام ها به صورت هیپوستزی یا هیپرستزی بازگشت کامل داشته است و بقیه بیماران حس اندام در حد قابل قبول و نسبی برگشت داشت و تنها در یک بیمار به علت دبریدمان رادیکال تنها حس عصب صافن وجود داشت.نتیجه گیری: انجام فاشیوتومی در اندام های دچار Crush Syndrome نه تنها عوارض خطرناکی برای بیمار ندارد بلکه در نگهداری عضو و حتی ایجاد عملکرد اندام در حد قابل قبول کمک کننده می باشد. این بیماران نیاز به توجه و پیگیری و حمایت بعد از عمل و عمل جراحی ترمیمی و اصلاحی اندام و استفاده از ارتوزهای مناسب جهت بهبود عملکرد عضو دارند.در نهایت با توجه به نحوه تفکر در کشور ما که از نظر بهداشت روانی فرد و جامعه، قطع عضو باعث عواقب جبران ناپذیر می شود، نجات اندام را باید به عنوان یک اقدام مهم درمانی - حمایتی برای بیماران Crush Injury در نظر داشت.

هدف: به منظور کاهش درد ناشی از ضایعات نخاعی تحقیقات بسیاری از جمله استفاده از گیاهان دارویی و سایر مواد طبیعی به دلیل داشتن خواص التیام بخش انجام شده است. در این مطالعه به عنوان یک مطالعه مقدماتی، اثر کروسین بر درد مزمن ناشی از ضایعه نخاعی از طریق ایجاد له شدگی در مدل حیوانی رت بررسی شد.مواد و روش ها: رت های ماده نژاد ویستار به طور تصادفی به پنج گروه تقسیم شدند. در گروه های اول و دوم له شدگی در ناحیه مهره L1 ایجاد و سپس کروسین به طور داخل صفاقی (50 میلی گرم بر کیلوگرم) تزریق شد. در دو گروه G1 و G2 به فاصله 2 ساعت و یک هفته بعد، نمونه های پلاسما جمع آوری شد. در گروه سوم له شدگی ایجاد شد ولی بدون تزریق کروسین و دو گروه کنترل نیز به ترتیب بدون له شدگی با و بدون تزریق کروسین در نظر گرفته شد. برای ارزیابی ضایعه و روند بهبودی به طور یک روز در میان آزمون مکانیکی با استفاده از ون فری هیر، آزمون حرارتی با استفاده از صفحه داغ و بررسی روند بهبود حرکتی با استفاده از آزمون باسو - بیتی - برسنان انجام شد. ارزیابی پپتید وابسته به ژن کلسیتونین نیز در پلاسما انجام شد.نتایج: نتایج نشان داد که میزان پپتید وابسته به ژن کلسیتونین در پلاسمای رت های دچار آسیب نخاعی بدون درمان افزایش می یابد، اما در گروه درمان شده با کروسین بعد از یک هفته کاهش معنی داری در این پارامتر مشاهده شد. آزمون های رفتاری تغییرات معنی داری را در اثر این تیمار نشان نداد.نتیجه گیری: این مطالعه اثر مفید کروسین در درمان درد مزمن ناشی از له شدگی را از طریق کاهش پپتید وابسته به ژن کلسیتونین نشان داد.

با توجه به اهمیت جمع شدگی در صنعت بتن، تحقیقات زیادی در ارتباط با این موضوع انجام شده است. از آنجا که بتن خود متراکم از روانی بسیاری برخوردار است، بسیاری بر این عقیده هستند که جمع شدگی بتن خود متراکم باید بیش از جمع شدگی بتن معمولی مورد توجه قرار گیرد. همچنین سولفات ها از عوامل شایع مخرب بتن در اکثر مناطق ایران به خصوص در مناطق جنوبی کشور که بتن در معرض آب دریا (حاوی ترکیبات سولفاتی) قرار دارد، می باشند. از آنجا که مقدار خشک شدگی در سطح یک قطعه بتنی با شدت بیشتری نسبت به اعماق آن اتفاق می افتد و دوام سازه بتنی، بستگی شدیدی به مقاومت و نفوذ پذیری لایه سطحی آن دارد، لذا در این مقاله از آزمون "پیچش" که در برابر تغییرات سطحی بتن، حساسیت خوبی از خود نشان می دهد، جهت بررسی تاثیر جمع شدگی و سولفات منیزیم بر مقاومت سطحی بتن های خود متراکم استفاده شده است. سپس تغییر طول نمونه ها به همراه افت وزنی آن ها ارایه گردید. در انتها نیز با به کارگیری آزمون "پیچش" تاثیر سولفات منیزیم و تغییر طول نمونه ها بر مقاومت سطحی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصله بیانگر این می باشد که در اثر جمع شدگی ناشی از خشک شدن، بتن معمولی در مقایسه با نمونه های خودمتراکم، کاهش بیشتری در مقاومت سطحی از خود نشان می دهد. کاهش مقاومت بتن معمولی در اثر جمع شدگی در حدود 4/18 درصد شده است که این کاهش در مقایسه با نمونه بتن خودمتراکم با 45 درصد خاکستر بادی 34/1 برابر، در مقایسه با نمونه بتن خودمتراکم با 35 درصد خاکستر بادی 35/1 برابر و در مقایسه با نمونه بتن خودمتراکم با 25 درصد خاکستر بادی 37/1 برابر می باشد.

پیش زمینه و هدف: هیستیدین یک اسید آمینه ضروری مهم است و در این بررسی تاثیر هیستیدین بر شاخص عمل عصب در موش های صحرایی دارای له شدگی عصب سیاتیک توام با هیستوپاتولوژی آن در روند ترمیم عصب ارزیابی شد.مواد و روش کار: 57 سر موش صحرایی برای ارزیابی شاخص عمل عصب سیاتیک و بررسی مقاطع عصب سیاتیک با سه روش رنگ آمیزی معمولی و اختصاصی استفاده شد و فاکتورهای موثر در روند ترمیم عصب مثل تعداد هسته سلول های شوان و فیبرهای عصبی میلینه مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: در گروه دریافت کننده هیستیدین در مقدار 400 mg/kg نسبت به گروه کنترل (دریافت کننده سالین نرمال) کاهش معنی دار (p<0.05) در شاخص عمل عصب سیاتیک و در گروه های مورد٬ کاهش معنی دار (p<0.05) و در گروه نرمال سالین افزایش معنی دار در تعداد هسته سلول های شوان مشاهده شد (p<0.05) در گروه هیستیدین400 mg/kg  در تعداد فیبرهای میلینه در روز 42 نسبت به روزهای 14 و 28 افزایش معنی دار (p<0.05) ایجاد شد.بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد در ضایعات له شدگی، هیستیدین با مقدار 400 mg/kg باعث بازگشت طبیعی عمل عصب سیاتیک شد. تحقیقات اخیر نشان داده تزاید سلول های شوان در طول دژنراسیون والرین برای ترمیم و رمیلیناسیون اعصاب محیطی ضروری نمی باشد. اما افزایش فیبرهای میلینه در گروه دریافت کننده هیستیدین 400 mg/kg در روز 42 نشان دهنده اثر بسیار مفید هیستیدین در ترمیم اعصاب محیطی می باشد.

این تحقیق با هدف بررسی امکان جایگزینی خمیر نیمه شیمیایی سولفیت خنثی باگاس به جای بخشی از خمیر حاصل از چوب برای تولید کاغذ کنگره ای در مجتمع چوب و کاغذ مازندران انجام گرفته است. در این بررسی از باگاس مغز زدایی شده به روش تر از کارخانه کاغذ پارس واقع دراستان خوزستان تهیه گردید. پخت خمیر به روش نیمه شیمیایی سولفیت خنثی با مصرف مواد شیمیایی مورد استفاده در کارخانه چوب و کاغذ مازندران به میزان 20% بر اساس ماده خشک مصرفی و زمان 30 دقیقه و دمای 170 درجه سانتی گراد انجام پذ یرفت. سپس خمیر کاغذ باگاس توسط پالایشگر PFI Mill تا درجه روانی 400±25CSF پالایش شد و برای اختلاط با خمیر کاغذ NSSC کارخانه چوب و کاغذ مازندران انتخاب شد. از خمیر انتخاب شده باگاس به نسبت های 10، 20، 30، و 100 درصد (باگاس خالص) اختلاط هایی با خمیر کاغذ NSSC کارخانه چوب و کاغذ مازندران با درجه روانی 400±25CSF تهیه گردید. به عنوان نمونه شاهد، خمیرالیاف بلند وارداتی سفید نشده با درجه روانی 510±25CSF در سطح 5 درصد با خمیر NSSC کارخانه مخلوط شد. از هر نمونه خمیر، کاغذ دست ساز 127 گرمی تهیه گردید. در نهایت خواص مقاومتی کاغذهای دست ساز با استفاده از استاندارد TAPPI اندازه گیری شد. بررسی ها نشان داد که هر چه میزان مصرف خمیر کاغذ باگاس افزایش می یابد، شاخص های مقاومتی کاغذ حاصله از قبیل مقاومت به له شدن در حالت حلقه ((RCT))، سفتی، شاخص مقاومت در برابر کشش، شاخص مقاومت در برابر پاره شدن، شاخص مقاومت در برابر ترکیدن و طول پاره شدن افزایش می یابد.

این بررسی با هدف استفاده از کاتالیزور آنتراکینون جهت بهبود خواص خمیر کاغذ حاصل از گونه صنوبر دلتوئیدس به روش نیمه شیمیایی سولفیت خنثی (NSSC) در سه سطح بازده 55، 60 و 65 درصد انجام شد. شرایط پخت شامل: درجه حرارت 175 درجه سانتیگراد، زمان (متغیر)، درصد مواد شیمیایی 14 درصد و آنتراکینون 0.1 درصد بود. در تمام پخت ها نسبت وزنی سولفیت سدیم به بی کربنات سدیم (4.5 به 1) انتخاب شد. نسبت مایع پخت به خرده چوب 5.1 بود. نتایج حاصل نشان داد که آنتراکینون سبب افزایش بازده و نیز کاهش عدد کاپا به طور معنی داری شد. بررسی ها نشان داد که با افزودن آنتراکینون شاخص های مقاومتی کاغذ بدست آمده نظیر مقاومت به ترکیدن، پاره شدن، کشش، له شدگی حلقوی و له شدگی کنگره ای افزایش می یابد. به طوری که بررسی خواص نوری کاغذهای دست ساز نشان داد با افزودن آنتراکینون، روشنی افزایش یافته و ماتی کاهش می یابد.

در پژوهش حاضر به معرفی زنی 24 ساله پرداخته شده که به دنبال سندرم له شدگی ساق پا، دچار سپتی سمی و سندرم کمپارتمان شده است. تاخیر در فاشیاتومی به نارسایی حاد کلیوی و ادم شدید اندام مبتلا و در نهایت، فاشییت نکروزان منجر شده و سرانجام بیمار با آمپوتاسیون عضو، از مرگ حتمی نجات یافته است. به نظر می رسد تردید در قطع عضو و تاخیر در تصمیم گیری برای انجام مداخلات درمانی تهاجمی سبب ایجاد پیامدهای زیانبار بعدی شده است. تدوین پروتوکل های درمانی استاندارد و ارسال آن به مراکز درمانی و ارایه آموزش های لازم به ارایه دهندگان مراقبت های درمانی می تواند از چنین مشکلاتی جلوگیری نماید.